Roeien met de riemen die je krijgt
door Joop Heij
Sinds het einde van de Koude Oorlog zijn de mogelijkheden voor Amnesty om op te treden sterk uitgebreid. Meer werk kost meer geld. De Eenheid Fonds- en Ledenwerving verkeert dan ook in de hoogste staat van paraatheid. Fondsenwerver Maria de Groot vertelt hoe wij ons steentje kunnen bijdragen.
Maria de Groot coördineert de Eenheid Fonds- en Ledenwerving met assistentie van een vrijwilliger en een tijdelijke medewerker voor de administratie. Eens in de vier à vijf jaar houdt Amnesty een grote ledenwerfcampagne en dan wordt er een projectgroep gevormd waarin ook andere medewerkers zitten. Maar normaal doen ze het werk met z’n drieën.
Volgens Maria neemt het belang van fondsen- en ledenwerving sterk toe: “De laatste tijd heeft Amnesty steeds meer geld nodig. Door het einde van de Koude Oorlog is er in veel landen veel veranderd. In het voormalige Oostblok is men bezig met het opstellen van nieuwe grondwetten; Amnesty wil graag bijdragen aan de artikelen die over de mensenrechten gaan. En natuurlijk zijn er allerlei nieuwe Amnesty-groepen en -afdelingen in oprichting, die gesteund moeten worden. Voor dit development is veel geld nodig”.
Recessie
Ook de beslissing van de Internationale Vergadering om niet langer alleen bij regeringen aan te kloppen om mensenrechtenschendingen aan de orde te stellen, maar om ook niet-gouvernementele eenheden aan te spreken (zoals bijvoorbeeld het Lichtend Pad in Peru) brengt meer werk en onderzoek met zich mee.
Maria: “Soms is het ook niet duidelijk tot welke regering we ons moeten richten als verantwoordelijke voor een bepaald gebied, zoals in Somalië en het voormalige Joegoslavië. In sommige streken maken allrelei bevrijdingsbewegingen en gewapende groeperingen de dienst uit. Dergelijke burgeroorlogen bezorgen Amnesty veel extra werk en bovendien is het in oorlogsomstandigheden veel moeilijker om dit werk te doen. Er komt momenteel in ieder geval niet genoeg geld binnen om alles te kunnen bekostigen.”
Een andere oorzaak van het geldgebrek is de economische recessie. In de Verenigde Staten, een belangrijke inkomstenbron voor Amnesty, heeft dit zelfs geleid tot een sterke terugloop van giften van donateurs.
Maria; “Daarom heeft de internationale voorzitter dit jaar in een brief aan de Nederlandse leden en donateurs om een extra gift gevraagd bovenop de jaarlijkse bijdrage. Dit geld gaat rechtstreeks naar het internationale secretariaat in Londen.”
Trouw
De ledenwerving is erg succesvol; er is een jaarlijkse groei van 11 procent.
Maria: “Amnesty heeft een trouw ledenbestand. Het verloop ligt tussen de 2 en 3 procent per jaar.”
Maar van de leden alleen kan Amnesty niet leven.
Maria: “De inkomsten van Amnesty-Nederland komen voor 75 procent uit de contributies van leden en bijdragen van donateurs; 16 procent komt uit giften en de resterende 9 procent uit legaten en erfstellingen. Al deze extra inkomsten zijn voor ons van levensbelang, want in verband met de onafhankelijkheid van Amnesty accepteren we geen geld van de overheid of van het bedrijfsleven. Althans niet door actieve fondswerving: van bedrijven accepteren we wel giften, maar we vragen er niet om.”
Tot voor kort stond Amnesty ook afwijzend tegenover een moderne manier van fondswerving als direct mail, het ongevraagd aanschrijven van mensen.
Maria: “Op de vorige Algemene Vergadering is besloten toch te kijken wat direct mail ons kan opleveren. Er komen binnenkort een paar kleine proefmailings. Op de komende AV zullen we de resultaten daarvan presenteren.”
Notarisklerken
Naast het geld dat direct via de leden en donateurs binnenkomt zijn er ook nog andere mogelijkheden voor Amnesty om aan extra inkomsten te komen.
Maria: “Er worden allerlei soms heel creatieve privé-acties op touw gezet. Ik hoop dat deze voorbeelden andere mensen op een idee brengen.”
Ze haalt een stapel papieren te voorschijn die een beeld geven van de recente particuliere initiatieven. Er is een brief bij van de missiezusters Franciscanessen van de heilige Antonius uit Asten. Ter gelegenheid van de herdenking van het feit dat zuster Benigna veertig jaar geleden haar Professie deed (èn 65 werd èn twaalfenhalf jaar in de parochie werkzaam was) had ze als cadeautje gevraagd: geen persoonlijke geschenken maar giften voor de Braziliaanse missie en voor Amnesty. De totale opbrengst bedroeg 8500 gulden, waarvan de helft voor Amnesty was.
Een fotograaf uit Den Haag stuurde een cheque ter waarde van 632 gulden en 65 cent, zijnde de opbrengst van de bezoekers van een tentoonstelling in de Torengarage. In de bijgevoegde uitnodiging lezen wij: ‘In plaats van cadeaus of bloemen ontvangen wij bij voorkeur een donatie ten behoeve van de actie beëindiging doodstraf in de USA van Amnesty International’.
“Zo’n specificatie kan eigenlijk niet,”tekent Maria de Groot hierbij aan: “al het geld dat binnenkomt is bestemd voor de gehele organisatie.”
Tot slot laat ze een cheque zien van 7500 gulden, van de Bond van Medewerkers in het Notariaat. Deze werd in 1917 opgericht als Bond van Notarisklerken in Nederland, en dit jaar vierde men dus het 75-jarig bestaan. Onderaan op de uitnodiging voor de jubileumviering zien wij de volgende zinsnede: ‘Kadotip: (en dan een getekende envelop) Door jubilerende Bond te bestemmen voor het werk van Amnesty International’. De tip heeft de jubilarissen er toe bewogen flink in de buidel te tasten. Mogen er nog vele feestvarkens volgen. De minder gelukkigen op deze wereld zullen u dankbaar zijn.
*
Giften, legaten en erfstellingen
- Fiscale voordelen bij schenkingen aan Amnesty International
- Legaten helpen ons onze toekomstige campagnes beter in te zetten
(Wordt Vervolgd, jaargang 25 – nr. 12, december 1992)
